O uszatce...

                                            USZATKA

Opis gatunku Średniej wielkości, smukła sowa , z „uszami”( pióra) i pomarańczowymi oczami. Nie zawsze są widoczne pęczki piór w kształcie uszu . W porównaniu z puszczykiem upierzenie w cieplejszej i bardziej żółtej tonacji. Brzuch jasnożółty z prążkami w kształcie wyraźnych strzałek. Rozpiętość skrzydeł 86–100 cm, długość ciała 33–39 cm, waga 250–300 g. Liczebność populacji krajowej waha się od 8 do 25 tys. par. Objęta ochroną gatunkową ścisłą.  

Podgatunki

Wyróżnia się 4 podgatunki, zamieszkujące odpowiednio:

•uszatka zwyczajna   Europa, północno-zachodnia Afryka i Azja, aż po Chiny i Japonię

•A. otus canariensis – Wyspy Kanaryjskie, Azory

•A. otus tuftsi – zachodnia część Ameryki Północnej

•uszatka rdzawolica (A. otus wilsonianus) – wschodnia część Ameryki Północnej.

Biologia lęgowaJeden lęg w roku w marcu, czasami drugi w czerwcu. Okres lęgowy od końca marca do końca czerwca.. Zazwyczaj składa 4–6 jaj. Wysiaduje wyłącznie samica od zniesienia pierwszego jaja zazwyczaj w połowie kwietnia. Wyklucie piskląt następuje po 27–32 dniach. Gniazdo zajmuje najczęściej po myszołowie, wronie, sroce lub grzywaczu, umieszczone wysoko w gęstych koronach drzew lub krzewów. Chętnie korzysta z koszów lęgowych. 

PokarmPodstawowy pokarm uszatki to śródpolne gryzonie myszy i norniki. Regularnie korzysta z występujących co kilka lat szczytów liczebności gryzoni leśnych. Wypluwki to niestrawione resztki pokarmu (sierść, pióra, chitynowe części owadów, kości ssaków i ptaków) w postaci zwartych klusek usuwane z żołądka ruchami wymiotnymi. Sowy zrzucają w ciągu doby po 2-3 wypluwki. 

Głos

Typowy godowy głos samca to niskie, głuche pohukiwanie powtarzane w odstępach 2-3 sekundowych słyszane z daleka. Samica odzywa się zgrzytliwym, wyższym „hyyy”, często w duecie z samcem. Te głosy można usłyszeć wyłącznie w nocy. Poza sezonem lęgowym uszatki zwykle milczą. Głos zaniepokojenia to skrzeczące „wek wek”.  

Pióra 

Występowanie

Gatunek osiadły i koczujący, niekiedy wędrowny. Zasiedla wysokopienne lasy iglaste lub mieszane i ich obrzeża, zadrzewienia śródpolne i nadrzeczne, parki o gęstym zadrzewieniu, gdzie może znaleźć miejsce do gniazdowania i schronienia. Jesienią uszatki opuszczają swoje stanowiska lęgowe i przenoszą się na rozległe tereny otwarte. Koncentrują się w większych grupach, od kilku do kilkudziesięciu osobników ( zimowiska). Jedno z nich ma miejsce w okolicach Granowa. 

Ochrona

Najlepszą metodą ochrony uszatki jest pozostawianie drzew z gniazdami po ptakach krukowatych oraz ogólnie utrzymanie krajobrazu rolniczego. W Polsce prowadzone są programy ochronne, wieszanie koszy wiklinowych, które  wykorzystywane są  jako miejsca do gniazdowania.

               

MATEUSZ WÓJCIK